Η ομιλία του Γιόζεφ Γκέμπελς περί του ολοκληρωτικού πολέμου
Ο λόγος αυτός είναι ο πιο διάσημος που εκφώνησε ο Γιόζεφ Γκέμπελς, ενώπιον ενός πολυπληθούς, αλλά προσεκτικά διαλεγμένου ακροατηρίου στο Βερολίνο. Η μάχη του Στάλινγκραντ έχει λήξει και η κρίσιμη καμπή του πολέμου είναι φανερή πια σε όλους. Με αυτό τον λόγο ο Γκέμπελς θέλει να προκαλέσει τον λαϊκό ενθουσιασμό για τον πόλεμο και επίσης να πείσει τον Χίτλερ να του αναθέσει μεγαλύτερες αρμοδιότητες στη διαχείριση της οικονομίας του πολέμου. Ο Άλμπερτ Σπεερ δήλωσε μετά την ομιλία: “ Εκτός από τις πιο επιτυχημένες δημόσιες ομιλίες του Χίτλερ, δεν είδα ποτέ μου ένα κοινό να ξεσηκώνεται από φανατισμό τόσο αποτελεσματικά. Πίσω στο σπίτι του, ο Γκέμπελς με κατέπληξε αναλύοντας αυτό που είχε φανεί ως ένα καθαρά συναισθηματικό ξέσπασμα, από την άποψη του ψυχολογικού αντίκτυπου, όπως θα έκανε ένας έμπειρος ηθοποιός. Ήταν ικανοποιημένος με το ακροατήριο του εκείνο το βράδυ. «Παρατήρησες; Αντιδρούσαν με το παραμικρό και χειροκροτούσαν τις κατάλληλες στιγμές. Ήταν το πιο καλά πολιτικά εκπαιδευμένο ακροατήριο που θα μπορούσες να βρεις στη Γερμανία».
Ο Γκέμπελς χρησιμοποίησε την καταληκτική φράση του («Ξεσηκώσου τώρα λαέ και άσε την καταιγίδα να ξεσπάσει») και σε προηγούμενες ομιλίες του, όπως για παράδειγμα πριν ακόμα απ’ την κατάληψη της εξουσίας απ’ τους Ναζί, τον Ιούλιο του 1932.
«Μόλις πριν τρεις εβδομάδες, βρισκόμουν σ’ αυτό το μέρος για να διαβάσω τη διακήρυξη του Αρχηγού για τη δέκατη επέτειο της ανάληψης της εξουσίας και για να μιλήσω σ’ εσάς και στον γερμανικό λαό. Η κρίση που αντιμετωπίζουμε τώρα στο Ανατολικό Μέτωπο κορυφώνεται. Εν μέσω των συμφορών που το έθνος αντιμετώπισε στη μάχη στον Βόλγα, ήρθαμε σε μια μαζική συγκέντρωση στις 30 Ιανουαρίου για να επιδείξουμε την ενότητα, την ομοφωνία και τη δυνατή μας θέληση να αντεπεξέλθουμε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στο τέταρτο έτος του πολέμου.
Ήταν μια συγκινητική εμπειρία για μένα και πιθανότατα και για όλους εσάς, το να συνδεθούμε μέσω ασυρμάτου με τους τελευταίους ηρωικούς μαχητές στο Στάλινγκραντ κατά τη διάρκεια της μεγάλης μας συνάντησης μας εδώ στο Sport Palace. Μας μετέφεραν ότι άκουσαν την διακήρυξη του Αρχηγού και πιθανότατα για τελευταία φορά ύψωσαν μαζί μας τα χέρια τους τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Τι παράδειγμα έδωσαν οι Γερμανοί στρατιώτες σ’ αυτή τη σπουδαία εποχή! Και τι υποχρέωση έθεσαν για όλους μας και για όλη τη γερμανική πατρίδα! Το Στάλινγκραντ ήταν και είναι η μεγάλη προειδοποίηση της μοίρας για το γερμανικό έθνος! Ένα έθνος που έχει τη δύναμη να επιβιώσει και να ξεπεράσει μια τέτοια καταστροφή, ακόμη και να αντλήσει απ’ αυτή επιπλέον δύναμη, είναι ανίκητο. Στην ομιλία μου σ’ εσάς και στον γερμανικό λαό, θα θυμηθούμε τους ήρωες του Στάλινγκραντ, οι οποίοι έθεσαν εμένα και όλους εσάς σε μια βαθιά υποχρέωση.
Δεν ξέρω πόσα εκατομμύρια με ακούν απόψε από το ραδιόφωνο, στο σπίτι και στο μέτωπο. Θέλω να μιλήσω σε όλους σας από τα βάθη της καρδιάς μου στα βάθη της δικής σας. Πιστεύω ότι ολόκληρος ο γερμανικός λαός έχει φλογερό ενδιαφέρον γι’ αυτά που έχω να πω σήμερα. Ως εκ τούτου, θα μιλήσω με ιερή σοβαρότητα και ειλικρίνεια, όπως απαιτεί ο καιρός. Ο γερμανικός λαός, μεγαλωμένος, εκπαιδευμένος και πειθαρχημένος απ’ τον εθνικοσοσιαλισμό, μπορεί να αντέξει όλη την αλήθεια. Ξέρει τη βαρύτητα της κατάστασης κι έτσι η ηγεσία του μπορεί να απαιτεί τα αναγκαία σκληρά μέτρα, ναι, ακόμα και τα σκληρότερα μέτρα. Εμείς οι Γερμανοί είμαστε εξοπλισμένοι εναντίον της αδυναμίας και της αβεβαιότητας. Τα πλήγματα και οι συμφορές του πολέμου μας δίνουν μόνο επιπλέον σθένος, αποφασιστικότητα και πνευματική και μαχητική θέληση για να ξεπεράσουμε όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια με επαναστατικό ζήλο.
Δεν είναι τώρα η ώρα για να ρωτήσουμε πώς συνέβησαν όλα αυτά. Αυτό μπορεί να περιμένει για αργότερα, όταν ο γερμανικός λαός και όλος ο κόσμος θα μάθουν όλη την αλήθεια για τη συμφορά των περασμένων εβδομάδων και της μεγάλης και μοιραίας σημασίας της. Οι ηρωικές θυσίες των στρατιωτών μας στο Στάλινγκραντ έχουν τεράστια ιστορική σημασία για όλο το ανατολικό μέτωπο. Δεν ήταν μάταιες. Το μέλλον θα δείξει το γιατί.
Όταν προσπερνώ το παρελθόν για να κοιτάξω μπροστά, το κάνω σκόπιμα. Ο χρόνος είναι σύντομος. Δεν υπάρχει καιρός για άκαρπες συζητήσεις. Πρέπει να δράσουμε, άμεσα, ολοσχερώς και αποφασιστικά, με τον συνήθη εθνικοσοσιαλιστικό τρόπο.
Το κίνημα απ’ την αρχή του έδρασε έτσι ώστε να ξεπερνά τις διάφορες κρίσεις και τις ξεπέρασε. Επίσης, το εθνικοσοσιαλιστικό κράτος έδρασε αποφασιστικά όταν αντιμετώπιζε μια απειλή. Δεν είμαστε σαν τη στρουθοκάμηλο που βάζει το κεφάλι της στην άμμο για να μη βλέπει τον κίνδυνο. Είμαστε αρκετά γενναίοι για να κοιτάμε τον κίνδυνο στα μάτια, να τον αντιμετωπίζουμε ψύχραιμα και αδίστακτα και μετά να δρούμε αποφασιστικά με το κεφάλι ψηλά. Τόσο σαν κίνημα, όσο και σαν έθνος, ήμασταν πάντα στα καλύτερα μας όταν χρειαστήκαμε φανατική, αποφασισμένη βούληση για να αντιμετωπίσουμε και να εξουδετερώσουμε τον κίνδυνο, δύναμη χαρακτήρα για να ξεπερνάμε κάθε εμπόδιο, ψυχρή αποφασιστικότητα για να φτάσουμε στον στόχο μας, σιδερένια καρδιά ικανή να αντέχει κάθε εσωτερική και εξωτερική μάχη. Έτσι είναι και σήμερα. Στόχος μου είναι να σας δώσω μια ξεκάθαρη εικόνα της κατάστασης και να βγάλω τα δύσκολα συμπεράσματα που θα καθοδηγήσουν τις ενέργειες της γερμανικής κυβέρνησης, αλλά και του γερμανικού λαού.
Αντιμετωπίζουμε μια σοβαρή στρατιωτική πρόκληση στην Ανατολή. Η κρίση είναι μεγάλη αυτή τη στιγμή, παρόμοια, αλλά όχι ίδια, από πολλές απόψεις, με αυτή του περσινού χειμώνα. Θα συζητήσουμε αργότερα για τα αίτια. Τώρα, πρέπει να αποδεχτούμε τα πράγματα όπως είναι και να βρούμε τους τρόπους και τα μέσα για να γυρίσουμε την κατάσταση ξανά υπέρ μας. Δεν έχει σημασία να αμφιβάλλουμε για τη σοβαρότητα της κατάστασης. Δεν θέλω να σας δώσω λάθος εντύπωση για τα γεγονότα, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα, δίνοντας πιθανότατα μια ψεύτικη αίσθηση ασφάλειας, που είναι ολότελα λανθασμένη στην παρούσα κατάσταση.
Η καταιγίδα που μαίνεται από τις στέπες εναντίον της σεβάσμιας ηπείρου μας αυτό τον χειμώνα επισκιάζει κάθε προηγούμενη ανθρώπινη και ιστορική εμπειρία. Ο γερμανικός στρατός και οι σύμμαχοι του είναι η μόνη πιθανή άμυνα. Στη διακήρυξη του της 30ης Ιανουαρίου, ο Αρχηγός αναρωτήθηκε με σοβαρό τρόπο τι θα είχε απογίνει η Γερμανία και η Ευρώπη, αν στις 30 Ιανουαρίου 1933 οι αστικές δημοκρατικές κυβερνήσεις είχαν πάρει την εξουσία αντί για τους εθνικοσοσιαλιστές! Τι κίνδυνοι θα είχαν ακολουθήσει, γρηγορότερα απ’ ότι υποπτευόμασταν τότε και πόσες δυνάμεις θα είχαμε για να τους αντιμετωπίσουμε; Τα δέκα χρόνια εθνικοσοσιαλισμού είναι ήδη αρκετά για καταστήσουν σαφές στον γερμανικό λαό τη σοβαρότητα του κινδύνου που αποτελεί ο μπολσεβικισμός στην Ανατολή. Τώρα μπορεί κάποιος να καταλάβει γιατί μιλούσαμε τόσο συχνά για τη μάχη ενάντια στον μπολσεβικισμό στα συνέδρια του κόμματος στη Νυρεμβέργη. Υψώσαμε τις φωνές μας για να προειδοποιήσουμε τον γερμανικό λαό και τον κόσμο, ελπίζοντας να αφυπνίσουμε τη Δυτική ανθρωπότητα από την παράλυση της θέλησης και του πνεύματος, στην οποία είχε περιπέσει. Προσπαθήσαμε να τους ανοίξουμε τα μάτια μπροστά στον τρομερό κίνδυνο από τον ανατολικό μπολσεβικισμό, ο οποίος υπέβαλλε σε ένα έθνος περίπου 200 εκατομμυρίων ανθρώπων τον τρόμο των Εβραίων και ετοιμαζόταν για έναν επιθετικό πόλεμο ενάντια στην Ευρώπη.
Όταν ο Αρχηγός διέταξε τον στρατό να επιτεθεί στην Ανατολή στις 22 Ιουνίου 1941, όλοι γνωρίζαμε ότι αυτή θα ήταν η καθοριστική μάχη αυτού του μεγάλου αγώνα. Γνωρίζαμε τους κινδύνους και τις δυσκολίες. Αλλά γνωρίζαμε επίσης ότι οι κίνδυνοι και οι δυσκολίες πάντα μεγαλώνουν με τον καιρό, ποτέ δεν μειώνονται. Ήταν δύο λεπτά πριν τα μεσάνυχτα. Το να περιμένουμε παραπάνω θα μπορούσε εύκολα να οδηγήσει στην καταστροφή του Έθνους και την ολοκληρωτική μπολσεβικοποίηση της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Είναι κατανοητό ότι, ως αποτέλεσμα των παραπλανητικών επιχειρήσεων της κυβέρνησης των μπολσεβίκων, δεν εκτιμήσαμε επακριβώς το πολεμικό δυναμικό της Σοβιετικής Ένωσης. Μόνο τώρα μπορούμε να το δούμε στο πραγματικό του μέγεθος. Γι’ αυτό η μάχη την οποία διεξάγουν οι στρατιώτες μας στην Ανατολή ξεπερνά σε σκληρότητα, κινδύνους κα δυσκολίες κάθε ανθρώπινη φαντασία. Απαιτεί ολόκληρη την εθνική μας δύναμη. Είναι μια απειλή για το Έθνος και για την ευρωπαϊκή ήπειρο που επισκιάζει όλους τους προηγούμενους κινδύνους. Αν αποτύχουμε, θα έχουμε αποτύχει στην ιστορική μας αποστολή. Ό,τι έχουμε πράξει στο παρελθόν ωχριά μπροστά σ’ αυτό το γιγαντιαίο έργο που αντιμετωπίζει τόσο ο γερμανικός στρατός όσο και ο γερμανικός λαός.
Μιλάω πρώτα στον κόσμο, διακυρήσσοντας τρείς θέσεις σχετικά με τη μάχη μας ενάντια στον κίνδυνο του μπολσεβικισμού στην Ανατολή.
Η πρώτη θέση: Αν ο γερμανικός στρατός δεν είναι σε θέση να απομακρύνει τον κίνδυνο απ’ την Ανατολή, το Έθνος θα πέσει στον μπολσεβικισμό, όπως και όλη η Ευρώπη ύστερα.
Η δεύτερη: Μόνο ο γερμανικός στρατός, ο γερμανικός λαός και οι σύμμαχοι τους έχουν τη δύναμη να σώσουν την Ευρώπη απ’ αυτή την απειλή.
Η τρίτη: Κινδυνεύουμε. Πρέπει να δράσουμε γρήγορα και αποφασιστικά, αλλιώς θα είναι πολύ αργά.
Έρχομαι στην πρώτη θέση. Ο μπολσεβικισμός πάντα διακήρυσσε το στόχο του ανοιχτά: να φέρει την επανάσταση όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο και να τον βυθίσει στο μπολσεβικικό χάος. Αυτός ο στόχος είναι προφανής από την αρχή της μπολσεβικικής Σοβιετικής Ένωσης και είναι ο ιδεολογικός και πρακτικός στόχος της πολιτικής του Κρεμλίνου. Ξεκάθαρα, όσο πιο κοντά πιστεύουν ότι είναι οι Σοβιετικοί ηγέτες και ο Στάλιν στο να συνειδητοποιήσουν τους καταστροφικούς στόχους τους, τόσο πιο πολύ θα προσπαθούν να τους κρύψουν. Δεν μπορούμε να ξεγελαστούμε. Δεν είμαστε σαν εκείνες τις δειλές ψυχές που περιμένουν σαν υπνωτισμένοι λαγοί μέχρι να τους καταβροχθίσει το φίδι. Προτιμούμε να αναγνωρίζουμε τον κίνδυνο έγκαιρα και να παίρνουμε δραστικά μέτρα. Αντιλαμβανόμαστε όχι μόνο την ιδεολογία του μπολσεβικισμού, αλλά και τις πρακτικές του, εναντίον των οποίων είχαμε σημειώσει επιτυχία στους εγχώριους αγώνες. Το Κρεμλίνο δεν μπορεί να μας εξαπατήσει. Αγωνιστήκαμε 14 χρόνια για την εξουσία και 10 χρόνια ύστερα, για να ξεσκεπάσουμε τους σκοπούς και τις αχρείες απάτες του.
Ο στόχος του μπολσεβικισμού είναι η παγκόσμια εβραϊκή επανάσταση. Θέλουν να φέρουν το χάος στο Έθνος και την Ευρώπη, χρησιμοποιώντας την προκύπτουσα απελπισία και απόγνωση για να εγκαθιδρύσουν την παγκόσμια συγκεκαλυμμένη απ’ τους μπολσεβίκους καπιταλιστική τυραννία.
Δεν χρειάζεται να πω τι θα σημαίνει αυτό για τον γερμανικό λαό. Μια μπολσεβικοποίηση του Έθνους θα σήμαινε την εκκαθάριση ολόκληρης της διανόησης και της ηγεσίας μας, καθώς και την μπολσεβικο-εβραϊκή σκλαβιά για τους εργάτες μας. Στη Μόσχα, βρίσκουν εργάτες για τάγματα εργασίας στη σιβηρική τούνδρα, όπως ανέφερε ο Αρχηγός στη διακήρυξη του στις 30 Ιανουαρίου. Η εξέγερση στις στέπες προετοιμάζεται στο μέτωπο και η καταιγίδα απ’ την Ανατολή που ξεσπά στις γραμμές μας καθημερινά με αυξανόμενη δύναμη δεν είναι τίποτα άλλο από μια επανάληψη της ιστορικής καταστροφής που τόσο συχνά στο παρελθόν απείλησε τον κόσμο μας.
Στόχος των επιθετικών του πολιτικών και των πολέμων είναι η μπολσεβικοποίηση κάθε τόπου και κάθε ανθρώπου στον κόσμο. Εν όψει τέτοιων αδιαμφισβήτητων στόχων, δεν μας εξέπληξαν οι διακηρύξεις του Κρεμλίνου ή οι εγγυήσεις απ’ το Λονδίνο και την Ουάσινγκτον. Γνωρίζουμε ότι στην Ανατολή αντιμετωπίζουμε μια διαβολική, υποχθόνια πολιτική, η οποία δεν αναγνωρίζει τους κανόνες που διέπουν τις σχέσεις κρατών και λαών. Όταν για παράδειγμα ο Άγγλος Λόρδος Beaverbrook λέει ότι η Ευρώπη θα πρέπει να παραδοθεί στους Σοβιετικούς, ή όταν ο Αμερικανοεβραίος δημοσιογράφος Brown αναφέρει κυνικά ότι η μπολσεβικοποίηση της Ευρώπης μπορεί να έλυνε όλα τα προβλήματα της ηπείρου, ξέρουμε τι έχουν κατά νου. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις αντιμετωπίζουν το πιο κρίσιμο ζήτημα. Η Δύση κινδυνεύει. Δεν έχει καμία σημασία αν οι κυβερνήσεις ή οι διανοούμενοι της το συνειδητοποιούν ή όχι.
Αυτό είναι μια άμεση απειλή για την ύπαρξη κάθε ευρωπαϊκής δύναμης. Κανείς δεν πρέπει να πιστεύει ότι ο μπολσεβικισμός θα σταματήσει στα σύνορα του Ράιχ, αν νικήσει.
Σε κάθε περίπτωση, ο γερμανικός λαός δεν πρόκειται να υποκύψει σ’ αυτό τον κίνδυνο. Πίσω απ’ τις επερχόμενες σοβιετικές μεραρχίες, βλέπουμε τις εκκαθαριστικές δυνάμεις των Εβραίων και πίσω τους τον τρόμο, το φάσμα του μαζικού λιμού και της πλήρους αναρχίας. Ο παγκόσμιος εβραϊσμός είναι η διαβολική ζύμωση της αποσύνθεσης, που βρίσκει κυνική ευχαρίστηση με το να βυθίζει τον κόσμο στο πιο βαθύ χάος, καταστρέφοντας παλαιούς πολιτισμούς, στων οποίων τη δημιουργία δεν έπαιξε κανένα ρόλο.
Γνωρίζουμε επίσης την ιστορική μας ευθύνη. Δύο χιλιάδες χρόνια Δυτικού πολιτισμού βρίσκονται σε κίνδυνο. Κανείς δεν μπορεί να υποτιμά τον κίνδυνο. Είναι ενδεικτικό ότι όταν κάποιος το αναφέρει με το όνομα του, ο παγκόσμιος εβραϊσμός ανά τον κόσμο διαμαρτύρεται έντονα. Τα πράγματα έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο στην Ευρώπη, ώστε να μην μπορεί κάποιος να αποκαλέσει τον κίνδυνο κίνδυνο όταν προέρχεται απ’ τους Εβραίους.
Αυτό δε μας αποτρέπει απ’ το να βγάλουμε τα αναγκαία συμπεράσματα. Αυτό κάναμε στις εγχώριες μάχες στο παρελθόν. Οι δημοκρατικοί Εβραίοι της “Berliner Tageblatt” και της “Vossischen Zeitung” υπηρέτησαν τον κομμουνιστικό Εβραϊσμό υποβαθμίζοντας τον αυξανόμενο κίνδυνο, αποκοιμίζοντας τον απειλούμενο λαό μας, μειώνοντας έτσι την ικανότητα του να αντισταθεί. Μπορούμε να δούμε, αν δεν ξεπεράσουμε τον κίνδυνο, το φάσμα της πείνας, της δυστυχίας, της καταναγκαστικής εργασίας για εκατομμύρια Γερμανούς. Μπορούμε να δούμε τον κόσμος μας να καταρρέει και να θάβει στα συντρίμμια του την αρχαία κληρονομιά της Δύσης. Αυτός είναι ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Η δεύτερη θέση μου: Μόνο το γερμανικό Έθνος και οι σύμμαχοι του είναι σε θέση να αντισταθούν σε αυτό τον κίνδυνο. Οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένης της Αγγλίας, πιστεύουν ότι είναι αρκετά δυνατές για να αντισταθούν αποτελεσματικά στην μπολσεβικοποίηση της Ευρώπης, αν χρειαστεί. Αυτή η σκέψη είναι παιδαριώδης και δεν αξίζει καν να την αντικρούσουμε. Αν η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο δεν μπορεί να αποτρέψει την απειλή του μπολσεβικισμού, τότε ποιός θα μπορούσε να το κάνει; (Το ακροατήριο φωνάζει «Κανείς!»). Τα ουδέτερα ευρωπαϊκά έθνη δεν έχουν ούτε την ικανότητα, ούτε τα στρατιωτικά μέσα, ούτε το πνευματικό σθένος για να προτάξουν και την ελάχιστη ακόμα αντίσταση στον μπολσεβικισμό. Οι μηχανικές δυνάμεις του μπολσεβικισμού θα τα συντρίψουν σε μερικές μέρες. Στις πρωτεύουσες των μικρομεσαίων ευρωπαϊκών κρατών, παρηγορούν τους εαυτούς τους με την ιδέα ότι πρέπει να είναι πνευματικά εξοπλισμένοι ενάντια στον μπολσεβικισμό (γέλια). Αυτό μας θυμίζει τις δηλώσεις των αστικών κομμάτων το 1932, που νόμιζαν ότι μπορούσαν να νικήσουν στη μάχη με τον κομμουνισμό με πνευματικά όπλα. Αυτό ήταν τόσο ανόητο ακόμα και για να το αντικρούσουμε. Ο ανατολικός μπολσεβικισμός δεν είναι μόνο ένα δόγμα τρομοκρατίας, αλλά και μια πρακτική τρομοκρατίας. Αγωνίζεται για τους στόχους του με μια υποχθόνια ακρίβεια, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο στη διάθεση του, ανεξάρτητα από την ευημερία και την ειρήνη των λαών που καταπιέζει αδίστακτα. Τι θα έκανε η Αγγλία και η Αμερική αν στη χειρότερη περίπτωση, η Ευρώπη έπεφτε στα χέρια των μπολσεβίκων; Θα έπειθε το Λονδίνο τους μπολσεβίκους να σταματήσουν στη Μάγχη; Έχω ήδη πει ότι ο μπολσεβικισμός έχει τις δυνάμεις του στο εξωτερικό με τη μορφή των κομμουνιστικών κομμάτων σε κάθε δημοκρατικό έθνος. Κανένα από αυτά τα κράτη δεν μπορούν να σκεφτούν ότι είναι ευάλωτα απέναντι στον εγχώριο μπολσεβικισμό. Σε μια πρόσφατη επανεκλογή στη Βουλή των Κοινοτήτων, ο ανεξάρτητος υποψήφιος, ο οποίος είναι κομμουνιστής, έλαβε 10.741 από τις 22.371 ψήφους και αυτό σε μια περιοχή που ήταν παραδοσιακό οχυρό των συντηρητικών. Μέσα σε μια μικρή χρονική περίοδο, 10.000 ψηφοφόροι, χάθηκαν υπέρ των κομμουνιστών.
Αυτό είναι η απόδειξη ότι ο μπολσεβικικός κίνδυνος υφίσταται και στην Αγγλία και δεν θα φύγει επειδή απλά αγνοείται. Δεν πιστεύουμε στις όποιες υποσχέσεις της Σοβιετικής Ένωσης σχετικά με τα εδάφη. Τα ιδεολογικά και τα στρατιωτικά όρια που έχει θέσει ο μπολσεβικισμός αποτελούν κίνδυνο για κάθε έθνος. Ο κόσμος δεν έχει πια την επιλογή να οπισθοχωρήσει στον παλιό κατακερματισμό ή να αποδεχθεί μια νέα τάξη για την Ευρώπη υπό την κυριαρχία του Άξονα. Η μόνη επιλογή τώρα είναι η ζωή είτε υπό την προστασία του Άξονα είτε σε μια μπολσεβίκικη Ευρώπη.
Πιστεύω ακράδαντα ότι οι λόρδοι και οι αρχιεπίσκοποι που θρηνούν στο Λονδίνο δεν έχουν την παραμικρή πρόθεση να αντισταθούν στον μπολσεβικικό κίνδυνο, κάτι το οποίο θα είχε ως αποτέλεσμα να εισβάλλει ο σοβιετικός στρατός στην Ευρώπη. Ο εβραϊσμός έχει μολύνει βαθιά τα αγγλοσαξονικά κράτη, τόσο πνευματικά όσο και πολιτικά, ώστε να μην μπορούν να δουν τον κίνδυνο. Καμουφλάρεται πίσω απ’ τον μπολσεβικισμό στη Σοβιετική Ένωση και την πλουτοκρατία-καπιταλισμό στα αγγλοσαξονικά κράτη. Η εβραϊκή φυλή είναι ειδική σ’ αυτό. Αποκοιμίζουν τους λαούς, παραλύοντας τις αμυντικές τους δυνάμεις (φωνές απ’ το ακροατήριο «το έχουμε βιώσει αυτό!»). Η διορατικότητα μας σ’ αυτό το θέμα μας οδήγησε στην γρήγορη συνειδητοποίση ότι η συνεργασία ανάμεσα στην παγκόσμια πλουτοκρατία και στον παγκόσμιο μπολσεβικισμό δεν ήταν μια αντίφαση, αλλά σημάδι μεγάλων ομοιοτήτων. Το χέρι του ψευτο-πολιτισμένου εβραϊσμού της Δύσης έδωσε το χέρι στον εβραϊσμό των ανατολικών γκέτο στη Γερμανία. Η Ευρώπη απειλείται θανάσιμα.
Δεν κολακεύω τον εαυτό μου πιστεύοντας ότι οι παρατηρήσεις μου θα επηρεάσουν την κοινή γνώμη στις ουδέτερες, πόσο μάλλον στις εχθρικές χώρες. Ούτε είναι αυτός ο σκοπός και η πρόθεση μου. Γνωρίζω ότι παρά τα προβλήματα μας στο Ανατολικό Μέτωπο, ο αγγλικός τύπος αύριο θα μου επιτεθεί με μανία κατηγορώντας με ότι έκανα τις πρώτες βολιδοσκοπήσεις για την ειρήνη (γέλια). Φυσικά δεν είναι έτσι. Κανείς στη Γερμανία δεν πιστεύει πια σ’ έναν δειλό συμβιβασμό. Ολόκληρος ο λαός σκέφτεται μόνο έναν σκληρό πόλεμο. Ωστόσο, ως εκπρόσωπος του κυρίαρχου έθνους της ηπείρου, έχω το δικαίωμα να αποκαλώ τον κίνδυνο κίνδυνο, όχι μόνο όταν απειλεί τη χώρα μας, αλλά και ολόκληρη την ήπειρο. Εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές έχουμε το καθήκον να σημάνουμε συναγερμό ενάντια στην προσπάθεια του παγκόσμιου εβραϊσμού να βυθίσει την ευρωπαϊκή ήπειρο στο χάος και να προειδοποιήσουμε ότι έχει βρει στον μπολσεβικισμό μια τρομοκρατική στρατιωτική δύναμη, της οποίας ο κίνδυνος δεν μπορεί να υποτιμηθεί.
Η τρίτη θέση μου είναι ότι ο κίνδυνος είναι άμεσος. Η παράλυση των δυτικοευρωπαϊκών δημοκρατιών προ της πιο θανάσιμης απειλής τους είναι τρομακτική. Ο παγκόσμιος εβραϊσμός κάνει τα πάντα για να ενθαρρύνει μια τέτοια παράλυση. Κατά τη διάρκεια της πάλης μας για την εξουσία στη Γερμανία, εβραϊκές εφημερίδες προσπάθησαν να κρύψουν τον κίνδυνο, έως ότου ο εθνικοσοσιαλισμός αφυπνίσει τον κόσμο. Αυτό γίνεται και τώρα με τα άλλα έθνη. Ο εβραϊσμός για μια ακόμη φορά αποκαλύπτεται ως η ενσάρκωση του κακού, ο εύπλαστος δαίμονας της παρακμής και ο φορέας του καταστροφικού για τον παγκόσμιο πολιτισμό χάους.
Αυτό εξηγεί, παρεμπιπτόντως, τις σταθερές πολιτικές μας όσον αφορά τους Εβραίους. Βλέπουμε τον εβραϊσμό ως μια άμεση απειλή για κάθε έθνος. Δεν μας ενδιαφέρει τι κάνουν οι άλλοι λαοί γι αυτόν τον κίνδυνο. Ό,τι κάνουμε εμείς για να αμυνθούμε είναι δική μας υπόθεση και δεν θα ανεχτούμε ενστάσεις από άλλους. Ο εβραϊσμός είναι μια μεταδοτική ασθένεια. Τα εχθρικά έθνη μπορεί να διαμαρτυρηθούν υποκριτικά απέναντι στα μέτρα που λαμβάνουμε εναντίον των Εβραίων και να χύσουν κροκοδείλια δάκρυα, αλλά αυτό δεν θα μας σταματήσει απ’ το να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο. Η Γερμανία, σε κάθε περίπτωση, δεν σκοπεύει να υποκύψει σ’ αυτή την απειλή, αλλά σκοπεύει να πάρει τα πιο ριζικά μέτρα, αν χρειαστεί, εν ευθέτω χρόνω (μετά από αυτή την πρόταση, τα χειροκροτήματα του ακροατηρίου σταματούν την ομιλία για μερικά λεπτά).
Η στρατιωτική πρόκληση του Έθνους στην Ανατολή βρίσκεται στο επίκεντρο των πάντων. Ο πόλεμος των μηχανοκίνητων ρομπότ ενάντια στη Γερμανία και την Ευρώπη έχει φτάσει στο αποκορύφωμα του. Αντιστεκόμενοι στη σοβαρή και άμεση απειλή με τα όπλα τους, ο γερμανικός λαός και οι σύμμαχοι του στον Άξονα εκπληρώνουν στην κυριολεξία μια ευρωπαϊκή αποστολή. Η δίκαιη και θαρραλέα μάχη μας ενάντια σ’ αυτή την παγκόσμια πληγή δεν θα παρεμποδιστεί από την παγκόσμια κατακραυγή του παγκόσμιου εβραϊσμού. Μπορεί και πρέπει να λήξει μόνο με τη νίκη.
Η τραγική μάχη στο Στάλινγκραντ είναι ένα σύμβολο ηρωικής, γενναίας αντίστασης ενάντια στην εξέγερση των στεπών. Δεν έχει μόνο στρατιωτική, αλλά και πνευματική σημασία για τον γερμανικό λαό. Εδώ για πρώτη φορά τα μάτια μας είδαν την πραγματική φύση του πολέμου. Δεν θέλουμε άλλες ψεύτικες ελπίδες και ψευδαισθήσεις. Θέλουμε να κοιτάξουμε γενναία, κατάματα τα γεγονότα, όσο σκληρά και αποτρόπαια κι αν είναι. Η ιστορία του κόμματος μας και του κράτους μας έχει αποδείξει ότι ένας κίνδυνος που αναγνωρίζεται, είναι ένας κίνδυνος που νικιέται. Οι επερχόμενες σκληρές μάχες μας στην Ανατολή θα συμβολίζουν αυτή την ηρωική αντίσταση. Θα απαιτούν άνευ προηγουμένου προσπάθεια από τους στρατιώτες μας. Ένας ανελέητος πόλεμος μαίνεται στην Ανατολή. Ο Αρχηγός είχε δίκιο όταν έλεγε ότι στο τέλος δεν θα υπάρχουν νικητές και ηττημένοι, μόνο ζωντανοί και νεκροί.
Το γερμανικό έθνος τα ξέρει όλα αυτά. Τα υγιή του ένστικτα τον καθοδήγησαν δια μέσου της καθημερινής σύγχυσης και των πνευματικών δυσκολιών. Γνωρίζουμε σήμερα ότι ο κεραυνοβόλος πόλεμος στην Πολωνία και η εκστρατεία στη Δύση ήταν περιορισμένης σημασίας σε σχέση με τη μάχη στην Ανατολή. Το γερμανικό έθνος πολεμάει για τα πάντα. Γνωρίζουμε ότι ο γερμανικός λαός υπερασπίζεται την πιο ιερή του περιουσία: την οικογένεια, τις γυναίκες και τα παιδιά, την αγνή και πανέμορφη ύπαιθρο, τις πόλεις και τα χωριά, τον πολιτισμό των 2000 ετών, πράγματι για τα πάντα για τα οποία αξίζει κανείς να ζει.
Ο μπολσεβικισμός φυσικά δεν τρέφει την παραμικρή εκτίμηση για τους θησαυρούς του έθνους μας και δεν θα τους έδινε καμία προσοχή. Το ίδιο έκανε ακόμα και για τον ίδιο του τον λαό. Η Σοβιετική Ένωση έφτασε το στρατιωτικό δυναμικό της τα τελευταία 25 χρόνια, σ’ έναν απίστευτο βαθμό, πέρα απ’ τις λανθασμένες εκτιμήσεις μας. Ο τρομοκρατικός εβραϊσμός είχε 200 εκατομμύρια ανθρώπους να τον υπηρετούν στην Ρωσία. Χρησιμοποιούσε κυνικά τις μεθόδους του για να δημιουργήσει απ’ τη σκληρότητα του ρωσικού λαού έναν σοβαρό κίνδυνο για τα πολιτισμένα έθνη της Ευρώπης. Ένα ολόκληρο έθνος στην Ανατολή οδηγήθηκε στη μάχη. Άντρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά εργάζονται όχι μόνο στην πολεμική βιομηχανία, αλλά και στον ίδιο τον πόλεμο. 200 εκατομμύρια ζουν υπό το καθεστώς του τρόμου της GPU (NKVD), αιχμάλωτοι τόσο από μια διαβολική σκοπιά, όσο και από απόλυτη ηλιθιότητα. Το πλήθος των τανκς που αντιμετωπίζουμε στο Ανατολικό Μέτωπο είναι το αποτέλεσμα 25 χρόνων κοινωνικής δυστυχίας του μπολσεβικικού λαού. Πρέπει να απαντήσουμε με αντίστοιχα μέτρα αν δεν θέλουμε να χάσουμε το παιχνίδι.
Η ακλόνητη πεποίθηση μου είναι ότι δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε τον μπολεσεβικικό κίνδυνο αν δεν χρησιμοποιήσουμε ανάλογες, αν και όχι ίδιες μεθόδους. Ο γερμανικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιο σοβαρή απαίτηση του πολέμου, δηλαδή το να βρουν την αποφασιστικότητα να χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα για να προστατέψουν όλα όσα έχουν και όλα όσα θα χρειαστούν στο μέλλον.
Ο ολοκληρωτικός πόλεμος είναι το ζητούμενο του σήμερα. Πρέπει να σταματήσουμε αυτή την αστική αντίληψη που έχουμε συναντήσει σ’ αυτό τον πόλεμο: “Πλύνε την πλάτη μου, αλλά μη με βρέξεις!” (κάθε πρόταση συνοδεύεται από τις επευφημίες του ακροατηρίου). Ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε είναι τεράστιος. Οι προσπάθειες μας να τον ξεπεράσουμε πρέπει να είναι κι αυτές τεράστιες. Έχει έρθει η ώρα να βγάλουμε τα παιδικά γάντια και να χρησιμοποιήσουμε τις γροθιές μας. Δεν μπορούμε πλέον να κάνουμε μερική μόνο και απρόσεχτη χρήση του πολεμικού μας δυναμικού στην πατρίδα, αλλά και στις χώρες που κατέχουμε. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλους τους πόρους, όσο πιο γρήγορα και διεξοδικά γίνεται, τόσο σε οργανωτικό, όσο και σε πρακτικό επίπεδο. Οι αχρείαστες ανησυχίες δεν έχουν καμία θέση εδώ. Το μέλλον της Ευρώπης εξαρτάται απ’ την επιτυχία μας στην Ανατολή. Είμαστε έτοιμη να το υπερασπιστούμε. Ο γερμανικός λαός χύνει το πιο πολύτιμο αίμα του σ’ αυτή τη μάχη. Η υπόλοιπη Ευρώπη θα έπρεπε τουλάχιστον να δουλεύει για να μας υποστηρίζει. Υπάρχουν ήδη πολλές σοβαρές φωνές στη Ευρώπη που το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό. Κάποιοι άλλοι ακόμα αντιστέκονται, δεν μπορούν όμως να μας επηρεάσουν. Αν ο κίνδυνος απειλούσε μόνο αυτούς, θα βλέπαμε την απροθυμία τους ως μια φιλολογική ηλιθιότητα άνευ σημασίας. Όμως ο κίνδυνος μας απειλεί όλους και πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στην αντιμετώπιση του. Αυτοί που σήμερα δεν το καταλαβαίνουν, αύριο θα μας ευχαριστούν γονυπετείς που αντιμετωπίσαμε σθεναρά τον κίνδυνο.
Δεν μας ενοχλεί στο παραμικρό που οι εχθροί μας στο εξωτερικό ισχυρίζονται ότι τα μέτρα ολοκληρωτικού πολέμου που λαμβάνουμε μοιάζουν με εκείνα του μπολσεβικισμού. Υποστηρίζουν υποκριτικά ότι γι’ αυτό δεν υπάρχει λόγος να πολεμάμε τον μπολσεβικισμό. Το ζήτημα όμως δεν είναι η μέθοδος, αλλά ο στόχος, δηλαδή να εξαλείψουμε τον κίνδυνο (χειροκροτήματα για μερικά λεπτά). Το ζήτημα δεν είναι αν η μέθοδος είναι καλή ή κακή, αλλά αν είναι αποτελεσματική. Η εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο. Δεν μας νοιάζει αν κάποιος έχει αντίρρηση. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να μειώσουμε την πολεμική ικανότητα της Γερμανίας για μέτρα τα οποία θα διατηρούν ένα υψηλό βιοτικό επίπεδο, όμοιο με καιρό ειρήνης, για κάποια τάξη, υπονομεύοντας έτσι την πολεμική μας προσπάθεια. Παραχωρούμε οικειοθελώς ένα σημαντικό μέρος του βιοτικού μας επιπέδου για να αυξήσουμε την πολεμική μας προσπάθεια όσο το δυνατόν γρηγορότερα και καλύτερα. Αυτό δεν είναι ένας στόχος καθ’ αυτός, παρά ένα μέσο για την επίτευξη του στόχου. Το βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας θα είναι ακόμα υψηλότερο μετά τον πόλεμο. Δεν χρειάζεται να μιμούμαστε τις μπολσεβικικές μεθόδους, γιατί έχουμε καλύτερο λαό και ηγέτες, κάτι το οποίο μας δίνει σημαντικό πλεονέκτημα. Αλλά τα πράγματα δείχνουν ότι πρέπει να κάνουμε ακόμα περισσότερα απ’ τα οποία έχουμε κάνει μέχρι τώρα για να γυρίσουμε την πλάστιγγα του πολέμου στην Ανατολή αποφασιστικά προς το μέρος μας.
Όπως δείχνουν αμέτρητα γράμματα απ’ την πατρίδα και το μέτωπο, ολόκληρος ο γερμανικός λαός συμφωνεί. Όλοι γνωρίζουν ότι αν χάσουμε, τα πάντα θα καταστραφούν. Ο λαός και η ηγεσία είναι αποφασισμένοι να πάρουν τα πιο ριζικά μέτρα. Οι πλατιές εργαζόμενες μάζες του λαού μας δεν είναι δυσαρεστημένες επειδή η κυβέρνηση είναι τόσο ανελέητη, κάθε άλλο, είναι δυσαρεστημένοι επειδή είναι διακριτική. Ρωτήστε οποιονδήποτε στη Γερμανία και θα σας πει: «Τα πιο ριζικά μέτρα είναι απλά αρκετά ριζικά και τα πιο ολοκληρωτικά είναι απλά τόσο ολοκληρωτικά ώστε να μας οδηγήσουν στη νίκη».
Αυτό φυσικά προϋποθέτει ότι τα βάρη θα διαμοιραστούν ισομερώς. Δεν μπορούμε να ανεχτούμε μια κατάσταση κατά την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι θα σηκώνουν τα βάρη του πολέμου ενώ ένα μικρό, παθητικό ποσοστό θα προσπαθεί να αποφύγει τις ευθύνες του. Τα μέτρα που παίρνουμε και αυτά που θα πάρουμε ακόμα, θα χαρακτηρίζονται από το πνεύμα της εθνικοσοσιαλιστικής δικαιοσύνης. Δεν δίνουμε καμία σημασία στις τάξεις. Φτωχοί και πλούσιοι πρέπει να μοιράζονται ισομερώς τα βάρη. Ο καθένας πρέπει να κάνει το καθήκον του σ’ αυτές τις δύσκολες ώρες, είτε από συνειδητή επιλογή, είτε όχι. Γνωρίζουμε ότι αυτό έχει την πλήρη στήριξη του λαού μας. Θα προτιμούσαμε να κάνουμε περισσότερα, παρά λιγότερα, για να πετύχουμε τη νίκη. Κανένας πόλεμος στην ιστορία δεν χάθηκε από πλεόνασμα στρατιωτών ή όπλων. Πολλοί όμως, έχουν χαθεί, για το αντίθετο.
Είναι καιρός να ξεσηκώσουμε τους φυγόπονους. Πρέπει να φύγουν απ’ τις ανέσεις τους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε μέχρι να το αντιληφθούν μόνοι τους. Τότε θα ήταν πολύ αργά. Ο συναγερμός πρέπει να ηχήσει σε ολόκληρο το έθνος. Εκατομμύρια χέρια πρέπει να δουλεύουν σε όλη τη χώρα. Τα μέτρα που έχουμε πάρει και αυτά που τώρα παίρνουμε και που θα αναφέρω αργότερα στην ομιλία μου, είναι κρίσιμα τόσο για τη δημόσια όσο και για την προσωπική μας ζωή. Το άτομο θα πρέπει να κάνει μεγάλες θυσίες, αλλά αυτές είναι μικρές σε σύγκριση με όσες θα πρέπει να κάνουμε αν η άρνηση του μας φέρει μπροστά στην μεγαλύτερη εθνική καταστροφή. Είναι καλύτερα να δρούμε στη σωστή στιγμή παρά να περιμένουμε το κακό να ριζώσει. Κανείς δεν μπορεί να παραπονεθεί στον γιατρό ή να τον κατηγορήσει για τον ακρωτηριασμό, γιατί το κάνει όχι για να σκοτώσει, αλλά για να σώσει τη ζωή του ασθενούς.
Ας μου επιτραπεί πάλι να πω ότι όσο βαρύτερες είναι οι θυσίες που πρέπει να καταβάλλει ο γερμανικός λαός, τόσο πιο αναγκαίο είναι να μοιραστούν δίκαια. Ο λαός το θέλει αυτό. Κανείς δεν αντιστέκεται ακόμα και στα μεγαλύτερα βάρη του πολέμου. Αλλά ο κόσμος εξαγριώνεται όταν μερικοί προσπαθούν να τα αποφύγουν. Η εθνικοσοσιαλιστική κυβέρνηση έχει τόσο το ηθικό όσο και το πολιτικό καθήκον να αντιταχθεί σε τέτοιες απόπειρες, ακόμα και με δρακόντειες ποινές αν χρειαστεί. Η επιείκεια δεν έχει θέση εδώ, καθώς θα οδηγούσε στη συναισθηματική σύγχυση των ανθρώπων και της συμπεριφοράς τους, κάτι που θα ήταν επικίνδυνο για το ηθικό του λαού μας.
Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να υιοθετήσουμε μια σειρά μέτρων που δεν είναι σημαντικά για την πολεμική μας προσπάθεια καθ’ αυτά, αλλά μοιάζουν αναγκαία για να διατηρήσουμε το ηθικό στην πατρίδα και στο μέτωπο. Η οπτική του πολέμου, δηλαδή το πώς φαίνεται προς τα έξω ότι πηγαίνουν τα πράγματα, είναι καθοριστικής σημασία σ’ αυτό το τέταρτο έτος του πολέμου. Εν όψει των υπεράνθρωπων θυσιών που καταβάλλονται καθημερινά στο μέτωπο, κανείς στην πατρίδα δεν μπορεί να αγνοεί τον πόλεμο και τις απαιτήσεις του. Δεν το απαιτεί αυτό μόνο το μέτωπο, αλλά και ολόκληρη η πατρίδα. Οι εργαζόμενοι στη βιομηχανία έχουν το δικαίωμα να περιμένουν ότι αν δουλεύουν δέκα ή δώδεκα ή δεκατέσσερις ώρες την ημέρα, δεν υπάρχει κάποιος τεμπέλης που να τους θεωρεί χαζούς. Η πατρίδα πρέπει να μείνει αγνή και ανέπαφη στην ολότητα της. Τίποτα δεν πρέπει να χαλάει αυτή την εικόνα.
Υπάρχουν λοιπόν μια σειρά από μέτρα τα οποία λαμβάνουν υπ’ όψιν τους την οπτική του πολέμου. Διατάξαμε για παράδειγμα, το κλείσιμο των μπαρ και των νυχτερινών κέντρων. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι άνθρωποι που κάνουν το καθήκον τους για την πολεμική μας προσπάθεια έχουν ακόμη ενέργεια για να μένουν ως αργά το βράδυ σε τέτοια μέρη. Το μόνο που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι δεν παίρνουν στα σοβαρά τις ευθύνες τους. Κλείσαμε αυτά τα μαγαζιά διότι άρχιζαν να μας προσβάλλουν και επειδή διαταράσσουν την εικόνα του πολέμου. Δεν έχουμε τίποτα εναντίον τέτοιων διασκεδάσεων. Μετά τον πόλεμο θα μπορούμε να ακολουθούμε τον κανόνα «πράξτε όπως επιθυμείτε». Αλλά κατά τη διάρκεια του το σύνθημα πρέπει να είναι «πολεμήστε».
Έχουμε επίσης κλείσει τα πολυτελή εστιατόρια που απαιτούν πολλά περισσότερα μέσα απ’ ότι πρέπει. Μπορεί κάποιο μεμονωμένο άτομο να πιστεύει ότι, ακόμα και κατά τη διάρκεια του πολέμου, το στομάχι του είναι το πιο σημαντικό. Δεν μπορούμε να τον λάβουμε υπόψη. Στο μέτωπο όλοι, απ’ τον απλό στρατιώτη μέχρι και τον στρατηγό, τρώνε απ’ την ίδια κουζίνα. Δεν πιστεύω ότι είναι υπερβολικό το να επιμένουμε ότι στην πατρίδα πρέπει να δίνουμε βάση στους βασικούς κανόνες της κοινής λογικής. Μπορούμε να ξαναγίνουμε εκλεκτικοί όταν τελειώσει ο πόλεμος. Τώρα όμως, υπάρχουν πολύ πιο σημαντικά πράγματα για τα οποία πρέπει να ανησυχούμε απ’ ότι τα στομάχια μας.
Πολλά πολυτελή καταστήματα έχουν επίσης κλείσει. Προσέβαλλαν συχνά το αγοραστικό κοινό. Γενικά, δεν υπήρχε τίποτα να αγοράσεις, εκτός κι αν κάποιος πλήρωνε εδώ κι εκεί με βούτυρο ή αυγά αντί για χρήματα. Τα μαγαζιά αυτά δεν κάνουν τίποτα καλό εφόσον δεν έχουν κάτι να πουλήσουν, παρά μόνο καταναλώνουν ρεύμα, θέρμανση και ανθρώπινη εργασία, η οποία λείπει οπουδήποτε αλλού, ειδικά στην πολεμική βιομηχανία.
Δεν αποτελεί δικαιολογία το να πούμε ότι κρατώντας κάποια απ’ αυτά τα μαγαζιά ανοιχτά θα δώσουμε μια ευχάριστη εντύπωση στους ξένους. Οι ξένοι θα εντυπωσιαστούν μόνο από μια γερμανική νίκη! Όλοι θα θέλουν να είναι φίλοι μας αν κερδίσουμε τον πόλεμο. Αλλά αν χάσουμε, θα μετράμε τους φίλους στα δάχτυλα του ενός χεριού. Πρέπει να βάλουμε ένα τέλος σ’ αυτές τις ψευδαισθήσεις. Θέλουμε να βάλουμε τους ανθρώπους που στέκονται στα άδεια μαγαζιά να δουλεύουν χρήσιμα για την οικονομία του πολέμου. Αυτή η διαδικασία βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη και θα ολοκληρωθεί στις 15 Μαρτίου. Είναι φυσικά μια μεγάλη αλλαγή σε ολόκληρη την οικονομική μας ζωή. Ακολουθούμε ένα σχέδιο. Δεν θέλουμε να κατηγορήσουμε κάποιον άδικα ή να τον εκθέσουμε σε παράπονα και κατηγορίες από κάθε πλευρά. Κάνουμε απλά ό,τι είναι απαραίτητο. Αλλά το κάνουμε γρήγορα και σταθερά.
Θα προτιμούσαμε να φοράμε φθαρμένα ρούχα για μερικά χρόνια παρά να φοράει ο λαός μας κουρέλια για αιώνες. Τι προσφέρουν τα σαλόνια μόδας σήμερα; Απλά καταναλώνουν ρεύμα και εργάτες. Θα επανεμφανιστούν όταν τελειώσει ο πόλεμος. Τι προσφέρουν τα μαγαζιά που προβάλλουν μια κουλτούρα ομορφιάς που σπαταλούν χρόνο και ενέργεια; Σε καιρό ειρήνης είναι ωραία, αλλά σε καιρό πολέμου είναι χάσιμο χρόνου. Οι γυναίκες και τα κορίτσια θα μπορέσουν να χαιρετήσουν την επιστροφή των νικηφόρων στρατιωτών μας χωρίς τα στολίδια του καιρού της ειρήνης.
Οι κυβερνητικοί υπάλληλοι θα δουλεύουν γρηγορότερα και λιγότερο γραφειοκρατικά. Δεν κάνει καλή εντύπωση όταν το γραφείο κλείνει ακριβώς σε 8 ώρες. Οι άνθρωποι δεν είναι εκεί για τα γραφεία, τα γραφεία είναι εκεί για τους ανθρώπους. Θα πρέπει να δουλεύουν μέχρι να τελειώσει η δουλειά. Αυτό το απαιτεί ο πόλεμος. Αν ο Αρχηγός μπορεί να το κάνει, μπορούν και οι εργαζόμενοι. Αν δεν υπάρχει αρκετή δουλειά για περισσότερες ώρες, το 10, 20 ή 30% των εργατών μπορούν να μεταφερθούν στην πολεμική παραγωγή και να αντικαταστήσουν άλλους άνδρες στο μέτωπο. Αυτό ισχύει για κάθε γραφείο στην πατρίδα, κάτι που σημαίνει ότι η δουλειά θα γίνεται πιο γρήγορα και πιο εύκολα. Πρέπει να μάθουμε μέσω του πολέμου να κινούμαστε όχι μόνο σταθερά, αλλά και γρήγορα. Ο στρατιώτης στο μέτωπο δεν έχει χρόνο να σκεφτεί τα πράγματα και να καταγράψει τις σκέψεις του. Πρέπει να δρα άμεσα, αλλιώς θα χάσει τη ζωή του. Στην πατρίδα δεν χάνουμε τις ζωές μας αν εργαζόμαστε αργά, αλλά ρισκάρουμε τη ζωή των δικών μας ανθρώπων.
Όλοι πρέπει να μάθουν να δίνουν σημασία στο ηθικό του πολέμου και τα δίκαια αιτήματα του εργαζόμενου και του μαχόμενου λαού. Δεν θα ανεχθούμε κανέναν να υπονομεύει τις προσπάθειες μας.
Για παράδειγμα, είναι απαράδεκτο που κάποιοι άνθρωποι μένουν για εβδομάδες σε σπα και ανταλλάζουν φήμες, στερώντας τις θέσεις αυτές από στρατιώτες ή εργάτες που δικαιούνται διακοπές μετά από έναν χρόνο σκληρής δουλειάς. Αυτό είναι απαράδεκτο και γι’ αυτό δώσαμε ένα τέλος. Ο πόλεμος δεν είναι καιρός για διασκέδαση. Μέχρι να τελειώσει, παίρνουμε τη μεγαλύτερη χαρά στη δουλειά και τη μάχη. Όσοι δεν το καταλαβαίνουν μόνοι τους, πρέπει να μάθουν να το καταλαβαίνουν, έστω και αναγκαστικά. Θα χρειαστούν τα πιο σκληρά μέτρα.
Δεν δείχνει ωραίο, για παράδειγμα, όταν αφιερώνουμε τόση προπαγάνδα στο θέμα: «Οι τροχοί πρέπει να κυλάνε για τη νίκη!», με σκοπό οι άνθρωποι να αποφεύγουν τις άσκοπες μετακινήσεις και να βλέπουμε άνεργους που γυρεύουν αναψυχή να καταλαμβάνουν χώρο στα τρένα. Ο σιδηρόδρομος χρησιμεύει στο να μεταφέρονται πολεμικά υλικά και εργαζόμενοι στην πολεμική βιομηχανία. Μόνο αυτοί που χρειάζονται ξεκούραση απ’ τη σκληρή δουλειά αξίζουν διακοπές. Ο Αρχηγός δεν έχει ούτε μια μέρα διακοπών από τότε που άρχισε ο πόλεμος. Εφόσον λοιπόν ο πρώτος άνδρας της χώρας κάνει το καθήκον του τόσο υπεύθυνα και σοβαρά, πρέπει κάθε πολίτης να ακολουθεί το παράδειγμα του.
Απ’ την άλλη μεριά, η κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί για να δώσει στον εργαζόμενο λαό στιγμές ξεκούρασης σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές. Τα θέατρα, οι κινηματογράφοι και οι μουσικές σκηνές λειτουργούν κανονικά. Το ραδιόφωνο προσπαθεί να επεκτείνει και να βελτιώσει το πρόγραμμα του. Δεν σκοπεύουμε να υποβάλλουμε στο λαό μας μια γκρίζα, μουντή διάθεση. Αυτό που συγκρατεί τη μαχητική και εργατική δύναμη του λαού είναι χρήσιμο για την πολεμική μας προσπάθεια. Θέλουμε να αποκλείσουμε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο. Για να εξισορροπήσουμε τα μέτρα που έχω ήδη αναφέρει, έχω διατάξει τις πολιτιστικές και πνευματικές υπηρεσίες που προσφέρονται τους πολίτες να μη μειωθούν, αντιθέτως, να αυξηθούν. Εφόσον βοηθούν και δεν βλάπτουν την πολεμική μας προσπάθεια, πρέπει να υποστηρίζονται από την κυβέρνηση. Αυτό ισχύει και για τα αθλήματα. Αυτά δεν αφορούν μόνο κλειστούς κύκλους, αλλά ολόκληρο τον λαό. Οι στρατιωτικές απαλλαγές για τους αθλητές δεν έχουν καμία θέση εδώ. Σκοπός του αθλητισμού είναι να ατσαλώσει το σώμα, με στόχο να χρησιμοποιηθεί κατάλληλα όταν χρειαστεί.
Το μέτωπο μοιράζεται τις επιθυμίες μας. Ολόκληρος ο γερμανικός λαός συμφωνεί θερμά. Δεν είναι πλέον πρόθυμος να δεχθεί ενέργειες που σπαταλούν χρόνο και πόρους. Δεν θα ανεχθεί περίπλοκα ερωτήματα για κάθε πιθανό θέμα. Δεν θέλει να ασχολείται με χιλιάδες ασήμαντα θέματα που μπορεί να είναι σημαντικά εν καιρώ ειρήνης, αλλά τελείως ασήμαντα κατά τη διάρκεια του πολέμου. Επίσης, δεν χρειάζεται να του υπενθυμίζουν συνεχώς το καθήκον του, με αναφορές στις τεράστιες θυσίες των στρατιωτών μας στο Στάλινγκραντ. Ξέρει τι πρέπει να κάνει. Όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, θέλουν να ακολουθήσουν έναν σπαρτιατικό τρόπο ζωής. Ο Αρχηγός δίνει σε όλους μας το παράδειγμα, το οποίο πρέπει να ακολουθούμε. Ξέρει μόνο να δουλεύει και να μας φροντίζει. Δεν θέλουμε να τα αφήσουμε όλα σε αυτόν, αλλά να του ελαφρύνουμε αυτό το βάρος.
Η σημερινή μέρα είναι αξιοσημείωτη για κάθε αληθινό εθνικοσοσιαλιστή για τον καιρό του αγώνα μας. Έτσι κάναμε πάντα, είμαστε μαζί με τον λαό στα καλά και τα άσχημα και γι’ αυτό ο λαός μας ακολουθεί. Μαζί κουβαλάμε τα βάρη και γι’ αυτό δε μας φαίνονται βαριά, αλλά μάλλον ελαφριά. Ο λαός θέλει να είμαστε επικεφαλής. Ποτέ στην ιστορία δεν απέτυχε ο λαός σε μια κρίσιμη ώρα με μια γενναία και αποφασισμένη ηγεσία.
Επιτρέψτε μου να πω λίγα λόγια εν προκειμένω για τα πρακτικά μέτρα που έχουμε ήδη λάβει για την πολεμική μας προσπάθεια.
Το θέμα είναι να εξοικονομήσουμε στρατιώτες για το μέτωπο και εργάτες για την πολεμική βιομηχανία. Αυτός είναι κύριος στόχος μας, ακόμα κι αν αυτό κοστίσει στο βιοτικό επίπεδο της κοινωνίας. Δε σημαίνει ότι θα υπάρχει μόνιμη υποβάθμιση του, είναι μόνο ένα μέσο για να πετύχουμε το στόχο μας, τον ολοκληρωτικό πόλεμο.
Ως μέρος αυτής της εκστρατείας, εκατοντάδες χιλιάδες στρατιωτικές απαλλαγές έχουν ακυρωθεί. Αυτές οι απαλλαγές δίνονταν διότι δεν είχαμε αρκετό εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό για να καλύψουμε τις θέσεις που θα έλειπαν αν τους ανακαλούσαμε. Ο λόγος για τα τωρινά μέτρα είναι η κινητοποίηση των απαραίτητων εργατών. Γι’ αυτό απευθυνθήκαμε στους άνδρες που δε δουλεύουν στην οικονομία του πολέμου και στις γυναίκες που δεν δουλεύουν καθόλου. Δεν μπορούν και δεν θα αγνοήσουν το κάλεσμα μας. Το καθήκον των γυναικών για δουλειά είναι μεγάλο. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα δουλεύουν μόνο όσοι υπόκεινται στο νόμο. Όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Όσο περισσότεροι συμμετάσχουν στην πολεμική μας προσπάθεια, τόσο περισσότεροι άνδρες θα ελευθερωθούν για να αποσταλούν στο μέτωπο.
Οι εχθροί μας ισχυρίζονται ότι οι Γερμανίδες γυναίκες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους άντρες στην οικονομία του πολέμου. Αυτό μπορεί να αληθεύει για κάποιους τομείς σκληρής εργασίας, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι οι γυναίκες είναι αποφασισμένες να καλύψουν το κενό που άφησαν οι άνδρες που έφυγαν για το μέτωπο και θα το κάνουν το συντομότερο δυνατό. Δεν χρειάζεται να προβάλλουμε το παράδειγμα των μπολσεβίκων. Για χρόνια, εκατομμύρια απ’ τις καλύτερες γυναίκες μας εργάζονταν επιτυχώς στην πολεμική παραγωγή και τώρα περιμένουν ανυπόμονα να ενισχυθούν και να βοηθηθούν κι από άλλες. Όλοι αυτοί που δουλεύουν, μ’ αυτό τον τρόπο ευχαριστούν όσους βρίσκονται στο μέτωπο. Εκατοντάδες χιλιάδες συμμετέχουν ήδη και άλλοι τόσοι θα συμμετάσχουν. Ελπίζουμε σύντομα να απελευθερώσουμε στρατιές εργατών, οι οποίες θα μετατραπούν σε στρατιές μαχητών στο μέτωπο.
Θα υποτιμούσα τις Γερμανίδες αν πίστευα ότι δεν θέλουν να ακούσουν την έκκληση μου. Δεν θα κοιτάξουν να ακολουθήσουν το γράμμα του νόμου, ούτε να ξεγλιστρήσουν απ’ τα παραθυράκια του. Οι λίγες που θα το προσπαθήσουν δεν θα τα καταφέρουν. Δεν θα ανεχθούμε δικαιολογίες, ούτε το άλλοθι ότι πρέπει να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους για να αποφύγουν τη δουλειά. Θα απαντήσουμε κατάλληλα. Όσοι θα το προσπαθήσουν αυτό το μόνο που θα καταφέρουν είναι να χάσουν τον σεβασμό του περίγυρου τους. Ο λαός θα τους περιφρονήσει. Κανείς δεν περιμένει από μια γυναίκα που δεν έχει την απαιτούμενη σωματική δύναμη να δουλέψει στη βιομηχανία των αρμάτων μάχης. Αλλά υπάρχουν πολλές άλλες δουλειές στην πολεμική παραγωγή, οι οποίες δεν απαιτούν μεγάλη σωματική δύναμη και μπορεί κάθε γυναίκα, ακόμη κι αν προέρχεται από την καλύτερη οικογένεια, να τις κάνει. Απ’ την άλλη μεριά, έχουμε την επιλογή να τα παρατήσουμε και να χάσουμε τα πάντα.
Είναι επίσης καιρός να ρωτήσουμε τις γυναίκες που έχουν υπηρεσία, αν πραγματικά την χρειάζονται. Καθεμία μπορεί να αναλαμβάνει το νοικοκυριό της μόνη της, ελευθερώνοντας το υπηρετικό προσωπικό για άλλες εργασίες, ή να αφήσει το σπίτι και τα παιδιά στη μέριμνα της NSV (η οργάνωση πρόνοιας του κόμματος) και να πάει να δουλέψει. Η ζωή μπορεί να μην είναι τόσο ευχάριστη όσο εν καιρώ ειρήνης, αλλά τώρα δεν έχουμε ειρήνη, αλλά πόλεμο. Μπορούμε να είμαστε πάλι άνετα όταν κερδίσουμε τον πόλεμο. Τώρα θα πρέπει να θυσιάσουμε τις ανέσεις μας για να νικήσουμε.
Οι γυναίκες των στρατιωτών σίγουρα το καταλαβαίνουν αυτό. Ξέρουν ότι είναι το καθήκον τους προς τους άντρες τους να τους στηρίξουν κάνοντας σημαντική δουλειά στην πολεμική μας προσπάθεια. Αυτό είναι ιδιαιτέρως σημαντικό στη γεωργία. Οι γυναίκες των αγροτών πρέπει να δώσουν το καλό παράδειγμα. Μαζί άνδρες και γυναίκες πρέπει να εξασφαλίσουν ότι κανείς δεν κάνει λιγότερη δουλειά τώρα απ’ ότι σε καιρό ειρήνης. Αντιθέτως, παντού πρέπει να γίνει περισσότερη δουλειά.
Κανείς δεν πρέπει να κάνει το λάθος να τ’ αφήσει όλα στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση μπορεί να θέσει μόνο τις γενικές γραμμές. Το να υλοποιηθούν αυτές είναι δουλειά των εργαζομένων, κάτω απ’ την εμπνευσμένη ηγεσία του κόμματος. Η ταχύτητα στη δράσης μας είναι πολύ σημαντική.
Πρέπει να εναρμονιστούμε με τις απαιτήσεις. «Εθελοντισμός!» πρέπει να είναι το σύνθημα. Ως διοικητής του Βερολίνου, απευθύνομαι στους συμπολίτες μου. Έχουν δώσει καλά παραδείγματα ευγενούς συμπεριφοράς και γενναιότητας κατά τη διάρκεια του πολέμου, που αποκλείεται να αποτύχουν τώρα. Η συμπεριφορά τους και το κέφι τους ακόμα και εν μέσω πολέμου τους έδωσαν καλή φήμη ανάμεσα στον κόσμο.
Θα ήθελαν οι Γερμανίδες να αγνοήσουν την έκκληση μου εκ μέρους αυτών που πολεμούν στο μέτωπο; Ποιος θα ήθελε να βάλει το προσωπικό του συμφέρον πάνω απ’ το εθνικό καθήκον; Ποιος μπροστά σ’ αυτή την σοβαρή απειλή θα σκεφτόταν τις προσωπικές του ανάγκες αντί για τις απαιτήσεις του πολέμου;
Απορρίπτω με περιφρόνηση τους ισχυρισμούς των εχθρών ότι μιμούμαστε τους μπολσεβίκους. Δεν θέλουμε να τον μιμηθούμε, θέλουμε να τον νικήσουμε, με κάθε κόστος. Οι Γερμανίδες θα καταλάβουν καλύτερα τι εννοώ, καθώς ξέρουν από καιρό ότι ο πόλεμος που διεξάγουν οι άνδρες μας είναι για την προστασία των παιδιών τους. Η πιο ιερή περιουσία τους προφυλάσσεται από το πιο πολύτιμο αίμα του λαού μας. Οι Γερμανίδες πρέπει αυθόρμητα να διακηρύξουν την αλληλεγγύη τους στους στρατιώτες. Θα έπρεπε να ταχθούν στις υπηρεσίες του στρατού των εργατών της πατρίδας και να το κάνουν σήμερα, όχι αύριο. Ένα ποτάμι εγρήγορσης πρέπει να τρέξει ανάμεσα στον γερμανικό λαό. Περιμένω ότι αμέτρητες γυναίκες και πάνω απ’ όλα άνδρες που δεν κάνουν σημαντική δουλειά, θα δώσουν αναφορά στις αρχές. Αυτός που πράττει γρήγορα, πράττει δύο φορές.
Η γενική οικονομία μας ενοποιείται. Αυτό επηρεάζει την ασφάλιση, το τραπεζικό σύστημα, την φορολογία, τις εφημερίδες και τα περιοδικά που δεν είναι απαραίτητα για την πολεμική προσπάθεια και τις ασήμαντες κομματικές και κυβερνητικές δραστηριότητες και επίσης απαιτεί μια περαιτέρω απλοποίηση του τρόπου ζωής μας.
Γνωρίζω ότι μεγάλο μέρος του λαού μας κάνει μεγάλες θυσίες. Καταλαβαίνω τις θυσίες του και η κυβέρνηση προσπαθεί να τις κρατήσει στο ελάχιστο επίπεδο. Αλλά κάποιες πρέπει να παραμείνουν και κάποιες να βαρύνουν. Όταν τελειώσει ο πόλεμος, θα χτίσουμε ότι καταστρέφουμε τώρα, πιο γενναιόδωρα και πιο καλά και το κράτος θα βοηθήσει σ’ αυτό.
Απορρίπτω επίσης δραστήρια την κατηγορία ότι τα μέτρα αυτά θα εξολοθρεύσουν τη μεσαία τάξη ή θα οδηγήσουνε σε μια μονοπωλιακή οικονομία. Η μεσαία τάξη θα ανακτήσει την οικονομική και κοινωνική της θέση μετά τον πόλεμο. Τα τωρινά μέτρα είναι αναγκαία για την πολεμική μας προσπάθεια. Δεν στοχεύουν σε μια δομική μεταρρύθμιση της οικονομίας μας, απλά στο να κερδίσουμε στον πόλεμο το συντομότερο δυνατόν.
Δεν αμφισβητώ ότι αυτά τα μέτρα θα προκαλέσουν αναστάτωση τις επόμενες εβδομάδες. Θα μας δώσουν όμως ζωτικό χώρο. Θέτουμε τις βάσεις για το επόμενο καλοκαίρι, χωρίς να φοβόμαστε την απειλή του εχθρού. Είμαι χαρούμενος που παρουσιάζω αυτό το σχέδιο για τη νίκη στον γερμανικό λαό. Όχι μόνο αποδέχονται αυτά τα μέτρα, αλλά τα απαιτούν, περισσότερο από οποιαδήποτε φορά στον πόλεμο αυτό. Ο λαός θέλει δράση! Ήρθε η ώρα! Πρέπει να προετοιμαστούμε για τις μέλλουσες προκλήσεις.
Απευθύνομαι τώρα σε ολόκληρο τον γερμανικό λαό και ειδικά στο κόμμα, ως αρχηγός της ολοκληρωτικής μας πολεμικής προσπάθειας. Δεν είναι ο πρώτος μεγάλος στόχος που αντιμετωπίσατε. Θα τα καταφέρετε με τον επαναστατικό ενθουσιασμό σας. Θα νικήσετε την οκνηρία και τη νωχελικότητα που τυχόν θα εμφανιστεί. Η κυβέρνηση έθεσε γενικούς κανονισμούς και θα ισχύσουν κι άλλοι στις επόμενες εβδομάδες. Τα μικρότερα ζητήματα που δεν αντιμετωπίζονται μ’ αυτά τα μέτρα θα πρέπει να καλυφθούν από τον λαό, υπό την ηγεσία του κόμματος. Ένας ηθικός νόμος είναι πάνω απ’ όλα: Να μην κάνουμε τίποτα που να υπονομεύει την πολεμική μας προσπάθεια και να κάνουμε οτιδήποτε φέρνει πιο κοντά τη νίκη.
Στο παρελθόν, θυμόμασταν συχνά το παράδειγμα του Μεγάλου Φρειδερίκου στις εφημερίδες και το ραδιόφωνο. Δεν είχαμε το δικαίωμα να το κάνουμε αυτό. Για λίγο καιρό κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Σιλεσία, ο Φρειδερίκος Β’ είχε 5 εκατομμύρια Πρώσους, σύμφωνα με τον Σλίφεν, αντιμέτωπους με 90 εκατομμύρια του εχθρού. Στο δεύτερο απ’ τα επτά αυτά διαβολικά χρόνια υπέστη μια ήττα που κλόνισε τα θεμέλια της Πρωσίας. Δεν είχε ποτέ αρκετούς στρατιώτες και αρκετά όπλα για να πολεμήσει χωρίς να ρισκάρει τα πάντα. Η στρατηγική του ήταν πάντα αυτή του αυτοσχεδιασμού. Αλλά η αρχή του ήταν να επιτίθεται στον εχθρό όποτε ήταν δυνατό. Υπέστη ήττες, οι οποίες όμως δεν ήταν καθοριστικές. Το καθοριστικό ήταν ότι ο Μεγάλος Βασιλιάς παρέμεινε ακλόνητος από τις αλλαγές των καιρών του πολέμου, ότι η καρδιά του ξεπέρασε κάθε κίνδυνο. Στο τέλος αυτής της πολεμικής επταετίας, ήταν 51 χρονών, δεν είχε δόντια, υπέφερε από αρθρίτιδα και από χιλιάδες άλλους πόνους, αλλά στάθηκε νικητής στα ερειπωμένα πεδία μάχης. Πως συγκρίνεται η κατάσταση μας με όλα αυτά; Ας δείξουμε την ίδια θέληση και αποφασιστικότητα όπως αυτός και όταν θα έρθει ο καιρός, να πράξουμε όπως αυτός, μένοντας ακλόνητοι στα γυρίσματα της μοίρας και να νικήσουμε κάθε μάχη ακόμα και κάτω απ’ τις πιο αντίξοες συνθήκες, όπως έκανε αυτός. Ας μην αμφιβάλλουμε ποτέ για τον μεγάλο σκοπό μας.
Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ο γερμανικός λαός συγκινήθηκε βαθύτατα από το χτύπημα της μοίρας στο Στάλινγκραντ. Κοίταξε κατάματα τον ανελέητο και σκληρό πόλεμο. Τώρα γνωρίζει την πικρή αλήθεια και είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει τον Αρχηγό στις καλές και στις άσχημες στιγμές. (Η ομιλία για διακόπτεται για μερικά λεπτά απ’ τις έντονες επευφημίες του πλήθους).
Ο αγγλικός και ο αμερικανικός Τύπος αναφέρεται εκτενώς τις τελευταίες μέρες στη συμπεριφορά του γερμανικού λαού απέναντι σ’ αυτή την κρίση. Οι Άγγλοι νομίζουν πως ξέρουν τον γερμανικό λαό καλύτερα απ’ ότι εμείς, οι ηγέτες του. Δίνουν υποκριτικές συμβουλές για το τι πρέπει να κάνουμε και τι όχι. Νομίζουν ότι ο γερμανικός λαός σήμερα είναι ο ίδιος με αυτόν του Νοεμβρίου του 1918 που έπεσε θύμα των πειστικών τεχνασμάτων του. Δεν χρειάζεται να διαψεύσω τους ισχυρισμούς τους. Αυτό θα το κάνει ο μαχητικός και εργατικός γερμανικός λαός.
Για να καταστήσω σαφή την αλήθεια, Γερμανοί σύντροφοι, θέλω να σας κάνω μια σειρά ερωτήσεων. Θέλω να απαντήσετε σύμφωνα με τις γνώσεις και τη συνείδηση σας. Όταν το ακροατήριο μου επευφημούσε στις 30 Ιανουαρίου, ο αγγλικός Τύπος ανέφερε την επόμενη μέρα ότι όλο αυτό ήταν ένα προπαγανδιστικό θέαμα, το οποίο δεν αντιπροσώπευε την αληθινή άποψη του γερμανικού λαού. (Αυθόρμητες αποδοκιμασίες απ’ το πλήθος). Προσκάλεσα στη σημερινή συνάντηση ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του γερμανικού λαού, με όλη τη σημασία της λέξης. (Δυνατά χειροκροτήματα και επευφημίες). Μπροστά μου βρίσκονται σειρές από τραυματισμένους Γερμανούς στρατιώτες από το Ανατολικό Μέτωπο, που τους λείπουν πόδια και χέρια, με πληγές στο σώμα τους, που έχουν χάσει την όραση τους, άνθρωποι που έχουν έρθει μαζί με τις νοσοκόμες τους, με πατερίτσες. Ανάμεσα τους 50 που φέρουν τον Σταυρό των Ιπποτών, λαμπρό παράδειγμα του μαχόμενου μετώπου. Πίσω τους βρίσκονται εργάτες απ’ τα εργοστάσια που κατασκευάζουν άρματα μάχης στο Βερολίνο. Πίσω τους βρίσκονται κομματικοί αξιωματούχοι, στρατιώτες, γιατροί, επιστήμονες, καλλιτέχνες, μηχανικοί και αρχιτέκτονες, δάσκαλοι, εργοδότες, όλοι περήφανοι αντιπρόσωποι κάθε τομέα της πνευματικής μας ζωής, η οποία ακόμα και εν μέσω πολέμου παράγει τα θαύματα της ανθρώπινης ιδιοφυίας. Σε όλο το Sportpalast βλέπω χιλιάδες Γερμανίδες. Η νεολαία είναι εδώ, όπως επίσης και οι ηλικιωμένοι. Καμία τάξη, κανένα επάγγελμα και καμία ηλικία δεν εξαιρείται. Μπορώ δικαιολογημένα να πω ότι μπροστά μου είναι συγκεντρωμένο ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα του γερμανικού πληθυσμού, από την πατρίδα αλλά και απ’ το μέτωπο. Είναι αλήθεια αυτό; Ναι ή όχι; (Το Sportpalast δονείται απ’ την απάντηση του ακροατηρίου «Ναι!») Εσείς, ακροατές μου, αυτή τη στιγμή εκπροσωπείτε ολόκληρο το έθνος. Θα ήθελα να σας κάνω δέκα ερωτήσεις, τις οποίες θα απαντήσετε εκ μέρους του γερμανικού λαού και ειδικά για τους εχθρούς μας που μας ακούν στο ραδιόφωνο. (Ο ομιλητής ακούγεται πλέον με δυσκολία, καθώς ο ενθουσιασμός του κοινού αυξάνεται)
Οι Άγγλοι ισχυρίζονται πως ο γερμανικός λαός έχει χάσει την πίστη του στη νίκη.
Σας ρωτώ: Πιστεύετε, μαζί με τον Αρχηγό και μ’ εμάς, στην τελική, ολοκληρωτική νίκη του γερμανικού λαού;
Σας ρωτώ: Είστε αποφασισμένοι να ακολουθήσετε τον Αρχηγό, στα εύκολα και στα δύσκολα, προς τη νίκη και πρόθυμοι να αποδεχθείτε τα βαρύτερα προσωπικά βάρη;
Δεύτερον: Oι Άγγλοι λένε ότι ο γερμανικός λαός είναι κουρασμένος απ’ τη μάχη.
Σας ρωτώ: Είστε έτοιμοι να ακολουθήσετε τον Αρχηγό με την φάλαγγα της πατρίδας, να στηρίξετε τον στρατό μας για να διεξάγει τον πόλεμο με άγρια αποφασιστικότητα, εν μέσω των γυρισμάτων της μοίρας, μέχρι η νίκη να γίνει δική μας;
Τρίτον: Oι Άγγλοι ισχυρίζονται ότι ο γερμανικός λαός δεν έχει πλέον τη θέληση να αποδεχθεί τις αυξημένες απαιτήσεις της κυβέρνησης για τον πόλεμο.
Σας ρωτώ: Είστε εσείς και ο γερμανικός λαός πρόθυμοι να δουλέψετε, αν ο Αρχηγός το διατάξει, 10,12 ακόμα και 14 ώρες την ημέρα και να δώσετε τα πάντα για τη νίκη;
Τέταρτον: Οι Άγγλοι ισχυρίζονται ότι ο γερμανικός λαός αντιστέκεται στα μέτρα της κυβέρνησης για τον ολοκληρωτικό πόλεμο. Ότι δεν θέλει τον πόλεμο, αλλά την παράδοση.
Σας ρωτώ: Θέλετε τον ολοκληρωτικό πόλεμο; Αν χρειαστεί, θέλετε έναν πόλεμο πιο ολοκληρωτικό και ριζικό απ’ ότι μπορούμε να φανταστούμε σήμερα;
Πέμπτον: Οι Άγγλοι ισχυρίζονται ότι ο γερμανικός λαός έχουν χάσει την πίστη τους στον Αρχηγό.
Σας ρωτώ: Είναι η πίστη σας στον Αρχηγό μεγαλύτερη και πιο ακλόνητη από ποτέ; Είστε απολύτως έτοιμοι να τον ακολουθήσετε όπου σας κατευθύνει και να κάνετε όσα είναι απαραίτητα για να νικήσετε στον πόλεμο; ( Το κοινό σηκώνεται όρθιο και εκστασιασμένο επευφημεί τον Χίτλερ)
Έκτον: Σας ρωτώ: Είστε έτοιμοι να κάνετε τα πάντα από ‘δω και πέρα για να παρέχετε τους άνδρες και τα εφόδια που χρειάζονται στο Ανατολικό Μέτωπο για να δώσουμε τη χαριστική βολή στους μπολσεβίκους;
Έβδομον, σας ρωτώ: Παίρνετε τον ιερό όρκο στο μέτωπο ότι η πατρίδα κρατάει γερά πίσω του και ότι θα του δώσει ό,τι χρειάζεται για να νικήσει;
Όγδοον, σας ρωτώ: Θέλετε, ειδικά εσείς, γυναίκες, να κάνει η κυβέρνηση ό, τι μπορεί για να ενθαρρύνει τις Γερμανίδες να βάλουν τα δυνατά τους συμμετέχοντας στην πολεμική μας προσπάθεια, εξοικονομώντας άνδρες για το μέτωπο και βοηθώντας τους κατ’ αυτό τον τρόπο;
Ένατον, σας ρωτώ: Εγκρίνετε, αν χρειαστεί, τα πιο ριζικά μέτρα ενάντια στο μικρό ποσοστό των φυγόπονων και των μαυραγοριτών που παριστάνουν ότι έχουμε ειρήνη εν μέσω πολέμου και εκμεταλλεύονται τις ανάγκες του έθνους για ίδιους σκοπούς; Συμφωνείτε ότι αυτοί που υπονομεύουν την πολεμική μας προσπάθεια πρέπει να αποβληθούν;
Δέκατον και τελευταίο, σας ρωτώ: Συμφωνείτε ότι στον πόλεμο, σύμφωνα με το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, όλοι πρέπει να έχουν τα ίδια δικαιώματα και τα ίδια καθήκοντα, ότι η πατρίδα πρέπει να αντέξει τα βάρη του πολέμου, τα οποία πρέπει να μοιράζονται εξίσου σε φτωχούς και πλούσιους;
Σας ρώτησα. Μου δώσατε τις απαντήσεις. Είστε κομμάτι του λαού και οι απαντήσεις σας είναι επίσης απαντήσεις του γερμανικού λαού. Είπατε στους εχθρούς μας αυτά που πρέπει να ακούσουν για να μην έχουν ψευδαισθήσεις ή λάθος ιδέες.
Τώρα, όπως ακριβώς και τις πρώτες ώρες της κυριαρχίας μας και στα δέκα χρόνια που ακολούθησαν, είμαστε σταθερά ενωμένοι με τον γερμανικό λαό. Ο πιο δυνατός σύμμαχος μας σ’ όλη τη γη, ο λαός, μας υποστηρίζει και είναι αποφασισμένος να ακολουθήσει τον Αρχηγό, με ότι αυτό συνεπάγεται. Θα αποδεχθεί τα μεγαλύτερα βάρη για να νικήσει στον πόλεμο. Τίποτα στον κόσμο δεν μπορεί να μας εμποδίσει να φτάσουμε στο στόχο μας. Τώρα πρέπει να πετύχουμε και θα το κάνουμε! Στέκομαι μπροστά σας όχι μόνο σαν αντιπρόσωπος της κυβέρνησης, αλλά και σαν εκπρόσωπος τους λαού. Οι παλιοί μου σύντροφοι είναι εδώ, γύρω μου, επιφορτισμένοι με τις υπηρεσίες του λαού και της κυβέρνησης. Ο σύντροφος Σπέερ κάθεται δίπλα μου. Ο Αρχηγός του έχει αναθέσει τη μεγάλη αποστολή να κινητοποιήσει τη γερμανική βιομηχανία εξοπλισμών και να παρέχει στο μέτωπο τα όπλα τα οποία χρειάζεται. Ο σύντροφος Λεβ κάθεται δίπλα μου. Ο Αρχηγός του ανέθεσε την ηγεσία του εργατικού μας δυναμικού, εκπαιδεύοντας τον στην ακούραστη εργασία. Αισθανόμαστε βαθιά υποχρεωμένοι στον σύντροφο Ζάουκελ, που έχει οριστεί να φέρει εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες στη χώρα για να υποστηρίξουν την εθνική μας οικονομία, κάτι που οι εχθροί μας δεν μπορούν να κάνουν. Όλοι οι αρχηγοί του κόμματος, του στρατού και της κυβέρνηση είναι επίσης μαζί μας.
Είμαστε όλοι τέκνα του λαού, ενωμένοι, σ’ αυτή την πιο κρίσιμη ώρα της ιστορίας του έθνους μας. Σας υποσχόμαστε, υποσχόμαστε στο μέτωπο, υποσχόμαστε στον Αρχηγό, ότι θα πλάσουμε τη χώρα σε μια δύναμη, στην οποία ο Αρχηγός και οι μαχητικοί στρατιώτες του μπορούν να βασιστούν απόλυτα και τυφλά. Υποσχόμαστε να κάνουμε ό,τι είναι απαραίτητο για τη νίκη. Θα γεμίσουμε τις καρδιές μας με πολιτικό πάθος, με την φλόγα που πάντα έκαιγε στις μάχες του κόμματος και του κράτους. Ποτέ κατά τη διάρκεια του πολέμου δεν πέσαμε θύμα του υποκριτικού και ψεύτικου αντικειμενισμού που έφερε στον γερμανικό λαό τόση δυστυχία στο παρελθόν.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, στρέψαμε την προσοχή μας στο έθνος. Ό,τι εξυπηρετεί τον αγώνα του για τη ζωή είναι καλό και πρέπει να ενθαρρύνεται. Ό,τι βλάπτει τον αγώνα του για τη ζωή θα πρέπει να εξουδετερωθεί. Με φλεγόμενη καρδιά και ψύχραιμο μυαλό θα ξεπεράσουμε τα μεγάλα προβλήματα μας σ’ αυτό το στάδιο του πολέμου. Είμαστε κοντά στην τελική νίκη. Η νίκη στηρίζεται στην πίστη μας για τον Αρχηγό.
Απόψε υπενθυμίζω για άλλη μια φορά σε ολόκληρο το έθνος το καθήκον του. Ο Αρχηγός περιμένει από μας να κάνουμε αυτό που θα επισκιάσει ό,τι έχουμε κάνει στο παρελθόν. Δεν θέλουμε να τον απογοητεύσουμε. Όπως εμείς είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν, έτσι κι αυτό θα πρέπει να είναι περήφανος για μας.
Οι μεγάλες κρίσεις της ζωής του Έθνους μας δείχνουν ποιοι είναι πραγματικοί άντρες και γυναίκες. Δεν έχουμε πλέον το δικαίωμα να μιλάμε για το ασθενές φύλο, γιατί και τα δύο φύλα δείχνουν την ίδια αποφασιστικότητα και το ίδιο ψυχικό σθένος. Το έθνος είναι έτοιμο για τα πάντα. Ο Αρχηγός διέταξε και εμείς θα τον ακολουθήσουμε. Σ’ αυτή την ώρα του εθνικού προβληματισμού και της περισυλλογής, πιστεύουμε ακλόνητα και σταθερά στη νίκη. Την βλέπουμε μπροστά μας και το μόνο που μένει είναι να την φτάσουμε. Πρέπει να αποφασίσουμε να υποτάξουμε τα πάντα σ’ αυτό τον σκοπό. Αυτό είναι το καθήκον του καιρού μας. Ας είναι το σύνθημα: «Ξεσηκώσου τώρα λαέ και άσε την καταιγίδα να ξεσπάσει!» (Τα τελευταία λόγια του χάθηκαν υπό τις ασταμάτητες και θυελλώδεις επευφημίες του πλήθους).
Μέχρι το 1943, οι Ναζί εξαιρούσαν τους Εβραίους που είχαν παντρευτεί με μη-Εβραίους ή Άρειους (όρος των Ναζί για τους Γερμανούς μη-Εβραίους) από την «Τελική λύση». Όμως στα τέλη Φεβρουαρίου της χρονιάς αυτής, κατά τη διάρκεια μαζικών συλλήψεων των Εβραίων που είχαν απομείνει στο Βερολίνο, η Γκεστάπο συνέλαβε επίσης και όσους είχαν συνάψει μεικτούς γάμους. Αυτό ήταν το πιο βάναυσο κεφάλαιο της ιστορίας αυτής. Χωρίς προειδοποίηση, τα SS εισέβαλλαν στα εργοστάσια της πόλης και συνέλαβαν όλους τους εργαζόμενους Εβραίους. Συγχρόνως, σε όλη την πρωτεύουσα, η Γκεστάπο συνέλαβε τους Εβραίους μέσα απ’ τα σπίτια τους, αλλά και όσους έβρισκαν στο δρόμο να φορούν το άστρο του Δαβίδ και τους μετέφεραν όλους μαζί σε πρόχειρα κέντρα κράτησης στο κεντρικό Βερολίνο, εν αναμονή της τελικής εκτόπισης τους στο Άουσβιτς.
Η Γκεστάπο αποκάλεσε αυτή την επιχείρηση «Τελική Δράση κατά των Εβραίων του Βερολίνου». Ο Χίτλερ ήταν τόσο ενοχλημένος που ζούσαν ακόμα τόσο πολλοί στην πόλη, κι έτσι ο Γιόζεφ Γκέμπελς του υποσχέθηκε να «καθαρίσει το Βερολίνο» ενόψει των πεντηκοστών τέταρτων γενεθλίων του τον Απρίλιο. Αυτή η «τελική δράση» ήταν όντως η αρχή του τέλους για περίπου 8.000 απ’ τους 10.000 Εβραίους που συνελήφθησαν. Πολλοί απ’ αυτούς που έφυγαν το πρωί για μια συνηθισμένη μέρα στη δουλειά, χωρίς να φαντάζονται τι τους περιμένει, κατέληξαν στο Άουσβιτς, μην έχοντας τη δυνατότητα να δουν έστω για μια τελευταία φορά την οικογένεια και το σπίτι τους.
Η πλατεία, σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, «ήταν ασφυκτικά γεμάτη από κόσμο και οι φωνές των γυναικών κάλυπταν το θόρυβο του δρόμου». Μια γυναίκα περιέγραψε τα συναισθήματα της διαδηλώτριας ως «εκπληκτική αλληλεγγύη με αυτές που μοιράζονταν την ίδια αγωνία». Συνήθως οι άνθρωποι φοβούνταν να δείξουν τη διαφωνία τους, φοβούμενοι τις διώξεις, αλλά ήξεραν ότι στο δρόμο βρίσκονταν μαζί με φίλους που ρίσκαραν μαζί τη ζωή τους. Ένας άντρας της Γκεστάπο που θα μπορούσε να είχε κάνει κυνικά τη δουλειά του για να απελαθούν οι Εβραίοι, εντυπωσιάστηκε τόσο από το πλήθος που βρισκόταν στο δρόμο που ανακοίνωσε περήφανα σ’ έναν κρατούμενο όταν επρόκειτο να ελευθερωθεί «Θα απελευθερωθείτε, οι συγγενείς σας διαμαρτυρήθηκαν για σας. Αυτό θα πει γερμανική αφοσίωση».
Το αρχηγείο της Γκεστάπο (του τομέα που ήταν επιφορτισμένος με τα θέματα των Εβραίων) βρισκόταν κοντά στο σημείο, σε απόσταση αναπνοής από τις διαδηλώτριες. Μερικές ριπές από τα πολυβόλα θα αρκούσαν για να διώξουν τις γυναίκες από την πλατεία. Αντιθέτως όμως, οι κρατούμενοι απελευθερώθηκαν. Ο Γιόζεφ Γκέμπελς, διοικητής της περιφέρειας του Βερολίνου, αποφάσισε ότι ο πιο απλός τρόπος για να σταματήσει η αναταραχή θα ήταν να ελευθερωθούν οι Εβραίοι. Επέλεξε να μην τους χωρίσει βίαια απ’ τους Άρειους συγγενείς τους, που ρίσκαραν τη ζωή τους για να μείνουν κοντά σους δικούς τους, με την αιτιολογία ότι θα τους απελάσει αργότερα. Ωστόσο, αυτό δεν έγινε και οι πρώην κρατούμενοι συνέχισαν κανονικά τη ζωή τους στο Βερολίνο. 
Το συμπέρασμα αυτής της διαμαρτυρίας ήταν ότι οι μαζικές, δημόσιες και μη βίαιες ενέργειες ανυπακοής των Γερμανών για λογαριασμό των Εβραίων της Γερμανίας θα μπορούσαν να καθυστερήσουν ή ακόμα και να σταματήσουν τη γενοκτονία των Γερμανοεβραίων. Περίπου 6 εκατομμύρια Εβραίοι δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου, δεν σώθηκαν αρκετοί. Αλλά όταν ο γερμανικός πληθυσμός διαμαρτυρήθηκε μαζικά και ειρηνικά για τη μοίρα των Εβραίων, οι ναζί έκαναν κάποιες υποχωρήσεις.
Παρόλο που έλαβαν μέρος και μερικοί άνδρες στα γεγονότα, αυτή ήταν μια γυναικεία διαμαρτυρία. Αυτές την ξεκίνησαν και αποτέλεσαν τον πυρήνα της. Οι γυναίκες παραδοσιακά είναι υπεύθυνες για το σπίτι και την οικογένεια, συνεπώς οι διαδηλώτριες έβλεπαν την αντίσταση τους ως υπεράσπιση της οικογενειακής εστίας τους, του πιο σημαντικού στοιχείου της ζωής τους.
Η διαδήλωση στη Rosenstrasse ήταν η σπίθα η οποία θα μπορούσε να ανάψει τη φωτιά της μαζικής αντίστασης στη Γερμανία, αν ο υπόλοιπος πληθυσμός έδινε προσοχή και μπορούσε να μιμηθεί τις πράξεις ανυπακοής αυτών των γυναικών. Ίσως να μην το έκαναν επειδή είχαν συνηθίσει να πιστεύουν ότι ούτε οι γυναίκες, ούτε οι ειρηνικές διαμαρτυρίες ήταν πολιτικά αποτελεσματικές.
