Σαν σήμερα, 20 Απριλίου 1945

Τα τελευταία γενέθλια του Αδόλφου Χίτλερ

Η Παρασκευή 20 Απριλίου 1945 ήταν η τέταρτη συνεχόμενη ωραία μέρα του μήνα. Ήταν η ημέρα των πεντηκοστών έκτων γενεθλίων του Αδόλφου Χίτλερ. Τα τελευταία χρόνια, η καλοκαιρία στη συγκεκριμένη ημερομηνία έκανε ακόμα και αγνώστους μεταξύ τους να μιλούν στο δρόμο για τον «καιρό του Φύρερ» και για το θαύμα που υποδήλωνε το γεγονός αυτό. Τώρα πια, μόνο οι πιο σκληροπυρηνικοί και αμετανόητοι Ναζί μπορούσαν ακόμα να υπαινίσσονται την υπερφυσική δύναμη του Χίτλερ.  Παρ’ όλα αυτά υπήρχαν ακόμα κάποιοι τέτοιοι άνθρωποι που ήταν πρόθυμοι να γιορτάσουν το γεγονός και έτσι ναζιστικές σημαίες υψώθηκαν στα κατεστραμμένα κτίρια του Βερολίνου.

Η αεροπορία των Συμμάχων είχε πλήρη επίγνωση της ημερομηνίας. Οι σειρήνες άρχισαν να ηχούν από νωρίς καθώς ένα πλήθος αεροσκαφών προσέγγιζε την πόλη για να «ευχηθεί» στον Φύρερ με έναν ιδιαίτερα σφοδρό βομβαρδισμό, απ’ τους τελευταίους που θα διεξήγαγε, καθώς οι Σοβιετικοί πλησίαζαν στο Βερολίνο.

Ο Γκαίμπελς, ο μοναδικός απ’ την ηγεσία των Ναζί που σχεδίαζε να παραμείνει στην πρωτεύουσα μέχρι το πικρό τέλος, εκφώνησε απ’ το ραδιόφωνο μια ομιλία για τα γενέθλια, όπου καλούσε όλους τους Γερμανούς να έχουν τυφλή εμπιστοσύνη στον Φύρερ, ο οποίος θα τους έβγαζε απ’ τη δύσκολη θέση. Οι περισσότερες από τις προσωπικότητες που ευχήθηκαν στον Χίτλερ εκείνη την ημέρα σκέφτηκαν ότι έμοιαζε τουλάχιστον είκοσι χρόνια μεγαλύτερος. Προέτρεψαν τον ηγέτη τους να φύγει για τη Βαυαρία όσο ήταν ακόμα καιρός, αλλά αυτός δήλωνε ότι στο Βερολίνο οι Ρώσοι θα ζούσαν την πιο οδυνηρή ήττα τους. 

Το ίδιο απόγευμα, στον κατεστραμμένο κήπο της Καγκελαρίας, ο Φύρερ επιθεώρησε χωρίς βιασύνη μια ομάδα μελών της χιτλερικής Νεολαίας, κάποια απ’ τα οποία είχαν παρασημοφορηθεί με τον Σιδηρούν Σταυρό επειδή είχαν επιτεθεί σε σοβιετικά άρματα μάχης. Ο ίδιος ο Χίτλερ δεν μπορούσε να απονείμει τα μετάλλια. Προκειμένου να εμποδίσει το αριστερό του χέρι να τρέμει τόσο φανερά, περπατούσε κρατώντας το σφιχτά με το δεξί του χέρι πίσω απ’ την πλάτη του.

Το βράδυ, αφού υποδέχθηκε μέλη του στενού του κύκλου στο μικρό καθιστικό του καταφυγίου, αποσύρθηκε στο υπνοδωμάτιο του νωρίτερα απ’ ότι συνήθως.